ಜೀವ

ನಕ್ಷತ್ರ ಇಡಿ ಇಡಿಯಾಗಿ ಕಳಚಿ
ಉಡಿಗೆ ಬಂದು ಬಿದ್ದಿದೆ
ಅದರ ಶಾಖಕ್ಕೆ ಇಂಚಿಂಚೇ
ಕರಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ

ಎವೆಯಿಕ್ಕಿ ನೋಡಲಾರೆ
ಬೆಳಕಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಹೋದೀತೆಂಬ ಭೀತಿ

ಆಕಾಶದ ಕೊರಳಿಗೆ
ಸುಗಂಧರಾಜನ ಮಾಲೆ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದೇನೆ
ಮಾಲೆಯ ಭಾರಕ್ಕೆ
ಆಕಾಶ ತೊನೆಯುತ್ತಿದೆ

ಎಲ್ಲೋ ಆಳದಲ್ಲಿ
ಇದು ಮಿಸುಕಾಡುತ್ತಿದೆ
ರಕ್ತ ಧಿಮಿಧಿಮಿ ಹರಡುತ್ತಿದೆ
ಅದರ ಕುದಿಗೆ
ಕನಸೊಂದು ಬೇಯುತ್ತಿದೆ

ಮುಂಗಾರಿನ ಹಸಿಮೈ
ಮಣ್ಣು ಅಗೆದು, ನೇಗಿಲು ಗೀರಿ
ಒಳನುಗ್ಗುವ ಸಂಭ್ರಮ
ಅಗೋ, ಭೂಮಿಯೇ ಬಸಿರಾದಂತೆ
ಧೂಳು ಗಿರಿಗಿಟ್ಟಲೆಯಾಡುತ್ತಿದೆ

ಇದು ಮಿಸುಕುತ್ತಿದೆ
ಕೈಚಾಚಿ ನಿಂತಿದೆ
ನಾನಿದರ ಪಾದವಾಗುತ್ತೇನೆ
ನೆತ್ತಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ, ಹಣೆಯಾಗುತ್ತೇನೆ
ತುಟಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ, ಕೊರಳಾಗುತ್ತೇನೆ

ಅದರ ಪುಟ್ಟ ಹಸ್ತ
ನನ್ನ ಬೊಗಸೆಯೊಳಗೆ
ಇದಕ್ಕೆ ಜೀವ ಉಣಿಸಬೇಕು
ಅದರಾತ್ಮವನ್ನು
ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಧರಿಸಬೇಕು