ನಿನ್ನ ಸ್ಮರಣೆಗೆ ಭೂಮಿಯ ತೂಕ
ನನಗೆ ಸಣ್ಣಗೆ ಜ್ವರ, ನಡುಕ
ಧೋ ಎನ್ನುವ ಮಾತಿನ ಸುರಿಮಳೆ
ನೆಂದು ನೆಂದು ನಾನೂ ನೀನು ತೊಪ್ಪೆ
ಒಂದೇ ಒಂದು ಬಿಗಿ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ
ಸಾವಿರ ಮಾತಿನ ಶಕ್ತಿ, ಆದರೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಮೌನ
ಅರೆನಿದ್ರೆಯಲ್ಲೂ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಮಂಪರು
ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿ ಎದೆಯೊಳಗೆ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಷ್ಟೇ ನೆನಪು
ಜೀವ ಸೋಕುವಷ್ಟು ಸನಿಹ ನಿನ್ನ ಉಸಿರು
ಹೀರಿದ್ದೇನೆ, ಒಡಲು ತುಂಬಿಬಂದಿದೆ
ಆಹಾ! ಮತ್ತೆ ಬಂತು ನೋಡು ಬದುಕುವ ಆಸೆ
ಅಯ್ಯೋ! ಅದರೊಂದಿಗೆ ಒದ್ದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು ಸಾವಿನ ಭೀತಿ
ಇಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ಬೆಳಗಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಭೀತಿಯನ್ನೋಡಿಸುವ ಛಾತಿ
ಪುಟ್ಟ ರೆಪ್ಪೆಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಈಗ ಭದ್ರ
ನಡೆದುಬಿಡು, ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಹೀಗೇ ದಾರಿಗುಂಟ
ಜಗದ ಆಚೆಗೂ ಒಂದು ಬದುಕಿದೆಯಾ ನೋಡೇಬಿಡೋಣ
ಇಲ್ಲಿ ನೀನಿದ್ದೀಯ, ನಾನಿದ್ದೇನೆ
ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಕಾಲಾತೀತ ದಾರಿ ಸಮುದ್ರದಂತೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದೆ
ಇಗೋ, ಹಿಡಿ ನನ್ನ ತೋಳು
ಮೊದಲು ಹೊರಡೋಣ, ದಾರಿ ಹುಡುಕುವ ಗೊಡವೆ ಬೇಡ
No comments:
Post a Comment