ವಿದಾಯದ ಗಳಿಗೆ

ಬಾ
ಹಣೆಗೆ ಹಣೆ ಹಚ್ಚಿ
ಬಿಗಿದುಬಂದ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ
ಗೊಗ್ಗರು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡೋಣ

ವಿದಾಯದ ಗಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ
ಯಾವ ಮಾತೂ ಉಳಿಯದೇ ಹೋಗಲಿ
ಏನೊಂದೂ ಅತೀತವಾಗದಿರಲಿ

ಬಾ ಏಕಾಂತದ ಜಗಲಿಯಿಂದ ಈಚೆ ಬಾ
ಉಡುವುದಕ್ಕೆ ಕತ್ತಲೆಯಿದೆ
ಮೈತುಂಬಾ ಹೊದ್ದು ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿರೋಣ
ಜಗದ ಹಳವಂಡಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮರೆತುಬಿಡೋಣ

ಮಾತಿಗೆ ಕೂರೋಣ, ಮೈಮರೆತುಬಿಡೋಣ
ನೀನು ಭೂಮಿ, ನಾನು ಕಾಲ
ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ತಬ್ಬಿ ಕುಳಿತಿರಲು ಸಾಧ್ಯ?
ಬಿಡುಗಡೆ ಬೇಕು ಇಬ್ಬರಿಗೂ

ಬಾ ಇಬ್ಬರೂ ನಾಲ್ಕು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರಿಡೋಣ
ತೋಯ್ದ ಕೆನ್ನೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರ ಸುಖವೂ ಬೆಂದುಹೋಗಲಿ Z
ಣಕಾಲವಾದರೂ ಅಹಂಕಾರ ಹುಗಿಯೋಣ
ನಪುಗಳ ಹುಣ್ಣು ಕತ್ತರಿಸಿ ಎಸೆದು
ಧ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಕೂರೋಣ, ಅಖಂಡ ಧ್ಯಾನ

ನಗಬೇಕು, ಎದೆ ಬಿರಿಯುವಂತೆ ರೋಷಾವೇಶದಲ್ಲಿ
ಸಾವು ಎದ್ದು ಒದೆಯುವಷ್ಟು
ನಕ್ಕುಬಿಡೋಣ

ಬಾ ವಿದಾಯದ ಗಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ
ಏನೊಂದನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಡ
ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಕರಗಿಬಿಡೋಣ
ಕಾಲವಾಗೋಣ ಲಯವಾಗೋಣ
ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲವಾಗೋಣ