ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯ ‘ಒರಿಸ್ಸಾ ಪ್ರಯೋಗ!

ವೀರಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿ ಮುನ್ನೆಡೆದಾಗ ಅನೇಕರಿಗೆ ತಿಳಿಯದು
ಪಂಕ್ತಿಯ ಮುಂತುದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದವನು ಅವರ ಶತ್ರುವೆಂದು.
ಅವರಿಗೆ ಆಜ್ಞೆ ನೀಡುವ ಧ್ವನಿ
ಅವರ ಶತ್ರುವಿನದೆಂದು.
ಶತ್ರು ಶತ್ರು ಎಂದು ಅರಚುತ್ತಿರುವವನೇ
ಅವರ ಶತ್ರುವೆಂದು

-ಬೆರ್ಟೋಲ್ಟ್ ಬ್ರೆಷ್ಟ್

ಪ್ರಜಾವಾಣಿಗೆ ಏನಾಗಿಹೋಗಿದೆ?
ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಪರ ಶಕ್ತಿಗಳ, ಜೀವಪರ ಮನಸ್ಸುಗಳ, ಮಾನವೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಮುಖವಾಣಿಯಂತಿದ್ದ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಸಂಘಪರಿವಾರದ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಸರಿದು ಹೋಗಿದ್ದು ಹೇಗೆ? ಅಂಥ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಾದರೂ ಅವರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೇಕೆ? ಯಾರಿಗಾದರೂ ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಹೇಳಿ.

ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಜನಮನದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿಯೇ ಹರಿದು ಬಂದಿದೆ. ಸುದ್ದಿ-ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಲೇಖನ-ಕವಿತೆ-ಕತೆಯವರೆಗೆ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುವ ಎಲ್ಲ ಬರೆಹಕ್ಕೂ ಒಂದು ಮಾನದಂಡವಿತ್ತು. ಪ್ರಕಟವಾಗುವ ಪ್ರತಿ ಸಾಲಿಗೂ ಅರ್ಹತೆಯ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು.
ಈಗೇನಾಗಿದೆ?

ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೮ರ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಸಂಚಿಕೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಗಮನಿಸಿ. ಮುಖಪುಟದಲ್ಲಿ ಮತಾಂತರ ಯತ್ನ: ಇಬ್ಬರ ಬಂಧನ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಡಿಯಲ್ಲಿ ಜೋಗುಪಾಳ್ಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಗದ್ದಲದ ವರದಿಯಿದೆ.

ಇಡೀ ವರದಿಯನ್ನು ಪ್ರಮೋದ್ ಮುತಾಲಿಕನೇ (ಚಂಪಾ ಅವರು ಈತನನ್ನು ಆಗಾಗ ಪ್ರಮಾದ ಮುತಾಲಿಕ ಅನ್ನುವುದುಂಟು) ಬರೆದಿದ್ದಾನೇನೋ ಎಂಬಂತಿದೆ. ವರದಿಯ ಭಾಷೆ ಎಷ್ಟು ಅಗ್ರೆಸಿವ್ ಆಗಿದೆಯೆಂದರೆ ವರದಿಗಾರನೇ ಇಲ್ಲಿ ಆರೋಪಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದೂರು ಸಲ್ಲಿಸಿದ ದೂರುದಾರ, ಆತನೇ ತನಿಖಾಧಿಕಾರಿ, ಆತನೇ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶ ಆಗಿದ್ದಾನೆ.

ವರದಿಯ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಗಮನಿಸಿ:
ಹಿಂದೂ ದೇವತೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅವಹೇಳನಕಾರಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿ ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಯತ್ನಿಸಿದ (ಯತ್ನಿಸಿದರು ಎಂಬ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಿರುವ ಎಂಬ ಪ್ರಯೋಗ ಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲವೆ?) ವಿದೇಶಿ ಪ್ರಜೆ ಸೇರಿದಂತೆ ೬ ಮಂದಿಯನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕರೇ ಹಿಡಿದು ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದ ಘಟನೆ ಹಲಸೂರಿನ ಜೋಗುಪಾಳ್ಯದಲ್ಲಿ ಭಾನುವಾರ ನಡೆದಿದೆ.......................

ಆರೋಪಿಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಟ್ಟರೂ ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸಲು ವಿಳಂಬ ಮಾಡಿದ (ವಿಳಂಬ ಮಾಡಿದರು ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಿ ಎಂದಿರಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲವೆ?) ಪೊಲೀಸರ ಕ್ರಮ ಖಂಡಿಸಿ ವಿಶ್ವ ಹಿಂದೂ ಪರಿಷತ್................. ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿದರು.

ಘಟನೆಯನ್ನು ವರದಿ ಮಾಡಲು ಹೋದ ಟಿವಿ ಮಾಧ್ಯಮದವರ ಕ್ಯಾಮೆರಾವನ್ನೂ ಇನ್ಸ್‌ಪೆಕ್ಟರ್ ಎಂ.ಕೆ.ತಮ್ಮಯ್ಯ ಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸಿದ ಘಟನೆಯೂ ನಡೆಯಿತು.

ಕೊನೆಗೆ ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸಿದ ಪೊಲೀಸರು ಅಮೆರಿಕಾ ಪ್ರಜೆ ಕ್ಯಾನನ್ ಮತ್ತು ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದ ವೆಲ್ಲೂರಿ ಎಂಬುವರ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸಿ ಬಂಧಿಸಿದರು. ವರದಿ ಹೀಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ.

ಮುಂದಿನ ಸಾಲುಗಳೆಲ್ಲ ಪ್ರಮೋದ ಮುತಾಲಿಕನ ಭಾಷೆಯೇ. ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅನುಮಾನ ಬೇಡ. ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ವರದಿ ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ:
ಜೋಗುಪಾಳ್ಯ ನಿವಾಸಿ ಗುಣಶೇಖರ್ ಎಂಬುವರ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಆರು ಮಂದಿ ಹಿಂದೂ ದೇವತೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅವಹೇಳನಕಾರಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದರು, ಕ್ರೈಸ್ತ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಮತಾಂತರಗೊಂಡರೆ ಹಣ ಇನ್ನಿತರ ಸೌಲಭ್ಯ ನೀಡುವುದಾಗಿ ಆಮಿಷ ಒಡ್ಡಿದರು. ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡ್ ನೀಡಿದ ಅವರು ಅದರಲ್ಲಿರುವ ವಿಳಾಸಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಹಣ ನೀಡುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದರು.

ಕಾರ್ಡ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಇಂದಿರಾನಗರದ ಮೊದಲನೇ ಹಂತ, ಸಿಎಂಎಚ್ ರಸ್ತೆ ಎರಡನೇ ಕ್ರಾಸ್ (ಡೋರ್ ಸಂಖ್ಯೆ ೯೮) ಎಂದಿತ್ತು. ಇದರಿಂದ ಆಕ್ರೋಶಗೊಂಡ ಗುಣಶೇಖರ್, ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್, ವಿಎಚ್‌ಪಿ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣಾ ವೇದಿಕೆ ಸದಸ್ಯರು ಹಾಗು ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಆರು ಮಂದಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿದರು. ಆದರೆ ರಾತ್ರಿ ೯ ಗಂಟೆಯಾದರೂ ಪೊಲೀಸರು ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಇದರಿಂದ ಕುಪಿತರಾದ ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಠಾಣೆಯ ಎದುರು ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿ ಪೊಲೀಸರ ವಿರುದ್ಧ ಘೋಷಣೆ ಕೂಗಿದರು. ಇದಕ್ಕೂ ಪೊಲೀಸರು ಸ್ಪಂದಿಸದಿದ್ದಾಗ ರಸ್ತೆ ತಡೆಯನ್ನೂ ನಡೆಸಿದರು. ಈ ಎಲ್ಲ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳಿಂದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಆತಂಕದ ವಾತಾವರಣ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿತ್ತು. ನಂತರ ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸಿದ ಪೊಲೀಸರು ಇಬ್ಬರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದರು. ಬಂಧಿತ ವಿದೇಶಿ ಪ್ರಜೆ ಕ್ಯಾನನ್ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವುದೇ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನೂ ನೀಡಿಲಿಲ್ಲ. ಕ್ಯಾನನ್ ವೀಸಾ ಮತ್ತು ಪಾಸ್‌ಪೋರ್ಟ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ನೀಡಿ ಎಂದು ಕೇಳಿದರೂ ಪ್ರಯೋಜನ ಆಗಲಿಲ್ಲ................
ವರದಿ ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ.

ಇಲ್ಲಿ ಗುಣಶೇಖರ್ ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಗೆ ಪರಮಸತ್ಯ. ಆತನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಿತು ಎನ್ನಲಾದ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳನ್ನೂ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ತಂಡವೇ ಖುದ್ದಾಗಿ ಕಣ್ಣಿಂದ ನೋಡಿದಂತೆ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಇರಬಹುದು, ಗುಣಶೇಖರ್ ದೂರು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸತ್ಯವೇ ಇರಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವವರು ಯಾರು? ಗುಣಶೇಖರ್ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯೇ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸತ್ಯ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರೆ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆ ಯಾಕೆ ಬೇಕು? ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳು ಯಾಕೆ ಬೇಕು? ಇದು ಸಹ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಗೂಂಡಾಗಿರಿಯಲ್ಲವೆ?

ಆರೋಪಿಗಳನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕರೇ ಹಿಡಿದುಕೊಟ್ಟರು ಎಂದು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯವರು ಒಂದು ಬಗೆಯ ಪ್ರಶಂಸಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದುಕೊಡುವ ಅಧಿಕಾರ ಯಾರು ಕೊಟ್ಟರು? ಹಿಡಿದು ಕೊಡುವಾಗ ಆರೋಪಿಗಳ ಮಾನವಹಕ್ಕುಗಳ ಹರಣ ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ಖಾತ್ರಿಯಾದರೂ ಏನು? ಪೊಲೀಸರೇ ಆರೋಪಿಗಳನ್ನು ಬಂಧಿಸುವಾಗ ಹಲವು ಬಗೆಯ ರೀತಿ-ರಿವಾಜುಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯವರು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುವ ಸೊ ಕಾಲ್ಡ್ ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಯಾವ ರೀತಿ-ನೀತಿ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಉತ್ತರವೇನು? ಕಾಯ್ದೆ ಕಾನೂನು ರೀತಿ ನೀತಿಗಳು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆ?

ಮತಾಂತರ ಆರೋಪಿಗಳು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರಿಗಿಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿ, ಭೂಗತ ಪಾತಕಿಗಳಿಗಿಂತ ಡೇಂಜರ್, ರೌಡಿಗಳಿಗಿಂತ ಮೋಸ್ಟ್ ವಾಟೆಂಡ್ ಅಪರಾಧಿಗಳು ಎಂದು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯವರು ಭಾವಿಸಿದಂತಿದೆ. ನಿಜ, ಬಲವಂತದ ಮತದಾನಗಳಿಂದ ಕೋಮುದ್ವೇಷ ಹರಡಬಹುದು ಎಂದುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಆದರೆ ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿರುವ ಅಂಶಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಮತಾಂತರ ವಿರೋಧಿ ಆಂದೋಲನ ಮಾಡುವ ವಿಹಿಂಪದವರು ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆ ನಿವಾರಣೆಗೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಯತ್ನವನ್ನು ಎಂದಾದರೂ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆಯೇ? ನಾವೆಲ್ಲ ಹಿಂದೂ, ನಾವೆಲ್ಲ ಒಂದು ಎಂಬ ಮಾತು ಬರಿಯ ಹೇಳಿಕೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿಲ್ಲವೆ? ಹಿಂದೂಗಳೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ಎನ್ನುವ ಭಾವ ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಾದರೂ ಇದೆಯೆ? ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಸಮತೋಲನವನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸದೆ ಮತಾಂತರ ವಿರೋಧ ಮಾಡುವುದು ನೈತಿಕವಾಗಿಯಾದರೂ ಎಷ್ಟು ಸರಿ?

ಗುಜರಾತ್ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಹಿಂದುತ್ವದ ಪ್ರಯೋಗಶಾಲೆ ಮಾಡಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ನರಮೇಧ ನಡೆಸಿದ ಸಂಘಪರಿವಾರ-ಬಿಜೆಪಿ ಈಗ ಒರಿಸ್ಸಾದಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿವೆ. ವಿಶ್ವಹಿಂದೂ ಪರಿಷತ್ತಿನ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರೇ ಕೊಂದರೆಂದು ಆರೋಪಿಸಿ ಅಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರನ್ನು ಜೀವಂತ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಲಾಗಿದೆ. ಇಂಥದೇ ಪ್ರಯೋಗಗಳನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲೂ ನಡೆಸಲು ಸಂಘಪರಿವಾರಿಗಳು ತುದಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ. ಅವಿಭಜಿತ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನೂ ನಡೆಸಿ ಸಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಪಾಪ, ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯವರಿಗೆ ಜಾಣ ಕುರುಡು. ಇದ್ಯಾವುದೂ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಬಲಪಂಥೀಯರನ್ನು ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಈ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಇಷ್ಟು ವೈಭವೀಕರಿಸಿದರೆ ಸಂಘಪರಿವಾರದ ಪರವಾಗೇ ಇರುವ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಅಷ್ಟು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಈ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ತಾನೇ ಚೆಡ್ಡಿ ಧರಿಸಿರುವ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಗೆ ಇದು ರಾಷ್ಟ್ತೀಯ ಮಹತ್ವದ ವಿಷಯವಾಯಿತು.
ಈ ವರದಿಯ ಕಡೆ ಸಾಲುಗಳು ಹೀಗಿವೆ ನೋಡಿ:

ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಯತ್ನಿಸಿದವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೋರ್ವನನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಹಿಡಿದು ಹಿಗ್ಗಾಮುಗ್ಗಾ ಥಳಿಸಿದರು.ಠಾಣೆಗೆ ಸಮೀಪ ನಿಂತಿದ್ದ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಅವರ ಬಟ್ಟೆ ಹರಿದು ಹೊಡೆದರು.

ನಿಜವಾದ ಪತ್ರಕರ್ತ ಇದೇ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಗೊತ್ತೆ?
ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಯತ್ನಿಸಿದವರಿಗೆ ಸಹಕರಿಸಿದ ಎಂಬ ಅನುಮಾನದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ದುಷ್ಕರ್ಮಿಗಳು ವ್ಯಕ್ತಿಯೋರ್ವನನ್ನು ದಾರುಣವಾಗಿ ಹೊಡೆದು ಹಿಂಸಿಸಿದ ಘಟನೆಯೂ ಇದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಡೆಯಿತು. ಠಾಣೆಗೆ ಸಮೀಪ ನಿಂತಿದ್ದ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಿಡಿಗೇಡಿಗಳು ಬಟ್ಟೆ ಹರಿದು, ಹೊಡೆದು ದೌರ್ಜನ್ಯವೆಸಗಿದರು. ಈ ಬಗೆಯ ದುರಾಚಾರ ಮಾಧ್ಯಮದವರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲೇ ನಡೆಯಿತು (ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ)

ಕಡೆಯದಾಗಿ ಒಂದು ಮಾತು:
ದುರಂತವೆಂದರೆ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ‘ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಹೆಣ್ಣೇ ಶತ್ರು ಎಂದು ಬಾಲಿಷವಾಗಿ ಬರೆಯುವ, ದೇಶದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕಿನ ಕನಿಷ್ಠ ಜ್ಞಾನವೂ ಇಲ್ಲದ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳೊಬ್ಬಳು ಅಂಕಣ ಬರೆಯುತ್ತಾಳೆ. ಅದನ್ನು ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ಕುಲದೀಪ್ ನಯ್ಯರ್ ಅವರ ಅಂಕಣ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲೇ ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ತನ್ನ ಘನತೆಯನ್ನು ಹೀಗೆ ಹರಾಜಿಗಿಡಬಾರದಿತ್ತು.