ಪ್ರಿಯವಾದದ್ದೆಲ್ಲ
ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಬೊಗಸೆಯಿಂದ
ಸೋರಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ
ನಾನು ಅಸಹಾಯಕ
ಕಣ್ಣೀರು ಉಮ್ಮಳಿಸಿಬರುವಾಗ
ಯಾರೂ ನೋಡದಿರಲಿ
ಕೆನ್ನೆ ಕೆಂಪಾಗಿ ಅದುರುವುದು
ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಿರಲಿ
ಕಾಲನ ಬಳಿ ಮಂಡಿಯೂರಿ
ನಿಂತು ಅಂಗಲಾಚಿದ್ದು ಸಾಕು
ರೆಕ್ಕೆ ಮುರಿದುಬಿದ್ದ ಮೇಲೆ
ಹಾರುವ ಯೋಚನೆಯೂ ಸಾಕು
ಹೀಗೆಂದುಕೊಂಡೇ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮೊಗೆಯಹೊರುಡುತ್ತೇನೆ
ಬಾವಿ, ಹಳ್ಳ, ಹೊಳೆ, ಸಮುದ್ರ
ಕಡೆಗೇನೂ ಸಿಗದಿದ್ದರೆ ಕಣ್ಣೀರ ಅಂತರ್ಜಲ
ಬೊಗಸೆಯೇನೋ ತುಂಬುತ್ತದೆ
ಬೆರಳುಗಳ ಅಂಚಿನಿಂದ ಸೋರಿಹೋಗುತ್ತದೆ
ಮತ್ತೆ ಕೈ ಖಾಲಿ
ಒಡಲು ಬರಿದು
ಮಡಿಲು ಬಿಕ್ಕುತ್ತದೆ.
No comments:
Post a Comment