ಈಗೀಗ ರಾತ್ರಿಗಳೂ ನಿರಾಳವಲ್ಲ
ಹಡಬೆ ಕನಸುಗಳು
ಛಾತಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಕ್ಕರಿಸುತ್ತವೆ
ಸೀಳುನಾಯಿಯಂತೆ ನಾನು
ಯಾರದೋ ಮಾಂಸ ಹರಿದು ತಿಂದಿದ್ದೇನೆ
ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಂಪುರಕ್ತ
ಹೆಣಗಳ ವಾಸನೆ ತಾಳಲಾರೆ
ಧೂಪದ ಬಿರುಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ
ಹೂವುಗಳ ಕಮಟು ಅತ್ತರು
ನಡುಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತಲು ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ
ಸಾವಿರ ಸಾವಿರ ಕೆಮರಾಗಳು
ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮಿಗೇ ಫೊಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುತ್ತಿವೆ
ಇದು ನಾನಲ್ಲ, ನಾನಲ್ಲ
ಎಂದು ಕಿರುಚುತ್ತಿದ್ದೇನೆ
ಧ್ವನಿ ಕವಾಟವೇ ಒಡೆದುಹೋಗಿದೆ
ಎದ್ದು ಪೂರಾ ಪ್ರಜ್ಞೆಗೆ ಬರುವಾಗ
ಬೆವರಲ್ಲಿ ತೋಯ್ದ ದೇಹ
ಹಣೆಯನ್ನು ತಬ್ಬಿದ ಇವಳ ಅಂಗೈ
ಬಚ್ಚಲ ನಳದಲ್ಲಿ ಕೈಯೊಡ್ಡಿ ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ
ಎಷ್ಟು ಉಜ್ಜಿ ತೀಡಿದರೂ
ಮಾಸದ ರಕ್ತದ ಕಲೆ
ನಾನು ಎಂಬುದು ಒಂದೇ, ಎರಡೇ, ಹಲವೇ
ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತವನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನೆ
ನರನರಗಳಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಮಿಡುಕಾಟ
ರಾತ್ರಿಯೆಂದರೆ ಭಯ ಕಣೇ ಎನ್ನುತ್ತೇನೆ
ಎದೆಯೊಳಗೆ ಮುಖ ಹುದುಗಿಸಿಕೊಂಡು
ಇವಳು ಖಿಲ್ಲನೆ ನಗುತ್ತಾಳೆ
ನನಗೆ ಈಗ ಸಣ್ಣ ಬುದ್ಧನಿದ್ರೆ
ಎದ್ದು ನೋಡಿದರೆ ಕೈಗಳ ಕಲೆ ಮಾಯ
ನಿದ್ದೆ ಹೋದ ಇವಳ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ತುಂಟ ನಗೆ
No comments:
Post a Comment