ಸಹಸ್ರ ನಾಲಗೆ

ತುಟಿ ಹೊಲೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾಗ
ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಸಾವಿರ ನಾಲಗೆ
ಚಿಮ್ಮುತ್ತದೆ.
-ರೂಮಿ

ಅಲ್ಲೋ ರೂಮಿ
ತುಟಿ ಹೊಲೆದುಕೊಳ್ಳೋದೇನೋ ಸುಲಭ
ಹೃದಯದ ನಾಲಗೆಯ ಮಾತುಗಳಿಗೆ
ಕಿವುಡಾಗೋದು ಹೇಗೆ?

ನಿನಗೋ ಶಂಸ್‌ನ ಕನವರಿಕೆ
ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಧಗಧಗನೆ ಉರಿಯುವ ಪ್ರೇಮ

ತುಟಿ ನೀನೇ ಹೊಲೆದುಕೊಂಡೆಯಾ?
ಯಾರಾದರೂ ಹೊಲೆದುಬಿಟ್ಟರಾ?

ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ, ಸೂಜಿ-ದಾರ ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದಾರೆ
ನನಗೂ ಹೀಗೆ ತುಟಿ ಹೊಲೆಸಿಕೊಂಡು ಅಭ್ಯಾಸ
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಾನೇ ಹೊಲೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಿದೆ

ಆದರೆ ಹೃದಯದ ನಾಲಗೆಗಳದ್ದೇ ಕಾಟ
ಮಾತು ನನ್ನ ಹಿಡಿತದ್ದಲ್ಲ
ಹಿಡಿದು ಹಿಡಿದು ಮಾತಾಡೋಣವೆಂದರೆ
ಹೃದಯದಲ್ಲೊಂದು ಗಂಟಲಿಲ್ಲ,
ಇರೋದು ಬರೀ ಸಹಸ್ರ ನಾಲಗೆಗಳು

ಇದೇನೋ ವಿಚಿತ್ರ ಅನುಭೂತಿ ಮಾರಾಯ
ಭೂಮಿ ಆಕಾಶಗಳನ್ನು ಮೀರಿ
ನನ್ನ ಹೃದಯ ಬೆಳೆದುನಿಂತಂತೆ...
ಬೆಳೆದೊಮ್ಮೆ ಬಿರಿದುಹೋಗಿ ಕಣಕಣಗಳಾಗಿ
ಸಿಡಿದು ಚೆದುರಿ ನಿಂತಂತೆ...
ಉದುರಿದ ಕಣಗಳಲ್ಲಿ
ನನ್ನ ಅಸ್ಮಿತೆಗಾಗಿ ನಾನು ತಿಣುಕಾಡಿ ಹುಡುಕಿದಂತೆ...

ಪಟಗುಡುತ್ತಿವೆ ತುಟಿಗಳು
ಈಗಷ್ಟೇ ಸೂಜಿ ಚುಚ್ಚಿದ ಅಸಾಧ್ಯ ನೋವು
ಹೃದಯದ ಸಹಸ್ರ ನಾಲಗೆಯಲ್ಲೊಂದನ್ನು ತಂದು
ಈ ಹರಿದುಹೋದ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಜೋಡಿಸಲು ಯತ್ನಿಸಿದೆ
ಅದಾಗದು, ಅಸಾಧ್ಯ ಈಗ

ನಿಜ ಕಣೋ ರೂಮಿ
ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಸಹಸ್ರ ನಾಲಗೆ ಇರೋದು ನಿಜ
ಆದರೆ ಕಣ್ಣಿಲ್ಲ, ಮೆದುಳಿಲ್ಲ...

ತುಟಿಯಲ್ಲಿ ಈಗ ಬಾವು, ಕೀವು...
ಸಹಸ್ರ ನಾಲಗೆಗಳ ಮಾತಿಗೆ ಕಿವಿ ಕಿತ್ತುಹೋಗಿದೆ
ಯಾರಾದರೂ ಈ ಕಿವಿಗಳನ್ನೂ ಹೊಲೆದುಬಿಡಬಾರದೇ?

ಸಾವು: ಕೆಲವು ಚಿತ್ರಗಳು...

-೧-
ಮೇಲೆ ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ
ಸಾವಿನ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಫಡಫಡಿಸುವಾಗ
ನೆಲದ ಮೇಲೆ ವಿಕಾರ ನೆರಳು

ತುಳಿಯಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ
ಕ್ಷಣಕ್ಕೊಂದು ಆಕಾರ ನೆರಳಿಗೆ
ಅದು ಓಡಿದಂತೆಲ್ಲ ನಾನೂ ಓಡೋಡಿ
ಬೆವರಾಗಿ, ಬಸಿದು ಹೋಗಿ
ಮತ್ತೆ ನಭದತ್ತ ಕತ್ತೆತ್ತಿ ನಿಡುಸುಯ್ಯುತ್ತೇನೆ

ಅಬ್ಬಾ, ದೈತ್ಯ ರೆಕ್ಕೆಗಳು
ಒಮ್ಮೆ ಅಲುಗಾಡಿದಂತೆಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಭೀಕರ ಬಿರುಗಾಳಿ
ಚೈತನ್ಯದ ಬೇರನ್ನೇ ಎಳೆದೆಸೆಯುತ್ತದೆ

-೨-

ತಡಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ತಡಿ
ಸಾವನ್ನು ಆಲಂಗಿಸುವ ಆತುರ ಬೇಡ

ಸಾವು ರಕ್ತದಿಂದಾಗಿದೆಯೇ?
ಮಾಂಸದಿಂದಾಗಿದೆಯೇ?
ಅದಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣು, ಕಿವಿ, ಮೂಗು, ಚರ್ಮವಿದೆಯೇ?
ಅಥವಾ ಅದು ನಿರಾಕಾರವೇ? ನಿರ್ಗುಣಿಯೇ?
ಅದು ಚೈತನ್ಯ ಸ್ವರೂಪಿಯೇ?

ಆದರೂ ಒಂದಾಸೆ ಕಣೆ,
ತಬ್ಬಿದರೆ ಸಾವನ್ನೇ ಬೆಚ್ಚಿಸುವಂತೆ
ಆಳವಾಗಿ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು
ಬದುಕಿನ ಏನೇನೂ ಶೇಷವಾಗದಂತೆ

ಹಾಗೆ ಸಾವನ್ನೇ ತಬ್ಬಲು
ಪ್ರೀತಿ ಬೇಕು ಕಣೇ ಪ್ರೀತಿ
ಸಾವಂಥ ಸಾವನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಪ್ರೀತಿ

***

-೩-
ಅಗೋ ಅಲ್ಲಿ ಯಾರದ್ದೋ ಸಾವು ಸಂಭವಿಸಿದೆ
ಮೂಗಿಗೆ ಹತ್ತಿ
ತೆರೆದ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಸಲು
ಮಫ್ಲರಿನಂತೆ ಕಟ್ಟಿದ ಬ್ಯಾಂಡೇಜು

ಕೈ ಕಾಲು ಮುರಿದವರಿಗೆ
ಕ್ರೂರಿಗಳು ಎನ್ನಬೇಡ
ಹಾಗೆ ಮುರಿಯದಿದ್ದರೆ
ಹೆಣವನ್ನು ಸಂಭಾಳಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ

ಸತ್ತವರ ಸಂಬಂಧಿಗಳ್ಯಾರೋ
ಎಳೆದೆಳೆದು ಮಾತನಾಡಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ
ಇದು ಮಿಸುಕಾಡೋದೇ ಇಲ್ಲ

ಸಾವೆಂದರೆ ಹಾಗೆ,
ಶುದ್ಧ ಮೌನ
ನ್ಯೂಟನ್ನನನ್ನೂ ಸುಳ್ಳು ಮಾಡುವ
ಕ್ರಿಯೆಗಿಲ್ಲದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ

ಕ್ರಿಯೆ ಇಲ್ಲದೆ
ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಇಲ್ಲದೆ
ಹೀಗೆ ಪವಡಿಸುವುದೂ
ಒಂದು ಬಗೆಯ ಅಖಂಡ ಧ್ಯಾನ

ಜನರಲ್ ವಾರ್ಡಿನಲ್ಲಿ...

ಜನರಲ್ ವಾರ್ಡಿನ ತುಂಬ ಸಾವಿನ ವಾಸನೆ
ಗೂರಲು ಕೆಮ್ಮಿನ ಮುದುಕ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಷ್ಟೆ ತೀರಿದ್ದಾನೆ
ಅವನು ಮಲಗಿದ್ದ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಹೊಸ ಬೆಡ್‌ಶೀಟು ಬಂದಿದೆ

ನಿನ್ನೆಯಷ್ಟೆ ಸುಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬಂದ ಹೆಣ್ಮಗಳ ಸುತ್ತ ಪರದೆ
ಅಸಹ್ಯ ಕಮಟು. ರಕ್ತವೇ ಬಿಳಿಬಿಳಿಯಾಗಿ ಜಿನುಗುತ್ತಿರಬಹುದು
ಸಾವು ನಾಳೆಯೋ ನಾಡಿದ್ದೋ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು?

ಹೊಸದೊಂದು ಮಗು ಹುಟ್ಟಿದೆ
ತಾಯಿ ಹಾಲೂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಎಲ್ಲರೆದುರೇ
ನಾಚಿಕೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಹುಡುಗಿ ಈಗ ಹೆಂಗಸಾಗಿದ್ದಾಳೆ

ನನ್ನ ಕರುಳ ಹುಣ್ಣು ಕತ್ತರಿಸಿಯಾಗಿದೆ
ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ, ಅಲ್ಲಾಡದಂತೆ ಹೊಲಿಗೆ ಬಿಚ್ಚದಂತೆ
ಮಂಚದ ಕೆಳಗೆ ಯಳನೀರು ಬುರುಡೆ, ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಗ್ಲೂಕೋಸು ಬಾಟಲಿಗಳು

ಕೊಯ್ಯುವಾಗ ಹೇಳಿದ್ದರು ಡಾಕ್ಟರು;
ಸ್ವಲ್ಪ ತಡಮಾಡಿದ್ದರು ಹುಣ್ಣು ಸಿಡಿದು ವಿಷವಾಗಿ
ಸತ್ತೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆನಂತೆ, ಸಾವು ಕದ ತಟ್ಟಿ ಬಂದಿತ್ತೆ?

ಹೊಸ ಪೇಶೆಂಟು ಬಂದಂತಿದೆ
ಹಳೇ ಡಾಕ್ಟರುಗಳು ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ
ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆಯ ನರ್ಸುಗಳು ಅದೇನೇನೋ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ

ಸಾವು ಇಲ್ಲಿ ಮಾಮೂಲು, ಹುಟ್ಟೂ ನಿತ್ಯದ ದಿನಚರಿ
ಹುಟ್ಟು-ಸಾವುಗಳ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದ್ದನ್ನು ಪಡೆಯುವಂತಿಲ್ಲ
ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕು

ಜನರಲ್ ವಾರ್ಡಿನ ತುಂಬ ಈಗ ಅದೆಂಥದೋ ಔಷಧಿಯ ಕಮಟು ವಾಸನೆ
ದೇಹ ಕಿತ್ತೆಸೆದು ಹೊರಡುವ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ
ದೇಹ ಧರಿಸಿ ಬರುವ ಜೀವಕ್ಕೆ ಗಂಧವಿದೆಯೇ?

ಮಳೆ ಅಂದರೆ ನೀನಷ್ಟೆ ಕಣೆ...

ಮೊನ್ನೆ ಸಂಜೆ ಇಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಮಳೆ
ಎದೆ ತೋಯ್ದು ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುವಾಗ
ನಿನ್ನದೇ ನೆನಪು...

ಮಳೆ ಅಂದರೆ ಹಾಗೆ,
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಹೀರಿದ
ಹಸಿ ಮಣ್ಣಿನ ಪರಿಮಳ..

ನಿನ್ನ ಒಳಗೆ ನಿಂತು
ನನ್ನ ಜೀವರಸವನ್ನೆಲ್ಲ ಹರಿಸುವಾಗ
ಹರಡಿದ ಗಮ್ಮನೆಯ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ

ಮಳೆ ಅಂದರೆ,
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಜೀವ ತೇಕಿ, ದೇಹ ಜೀಕಿ
ಚಿಮ್ಮನೆ ಚೆಲ್ಲಿದ ಹುಡಿಹುಡಿ ಮಾತುಗಳು;
ಹಿಂದೆ ಬಿಮ್ಮನೆ ನಿಂತ ಕನವರಿಕೆಗಳು

ಮಳೆ ಅಂದರೆ,
ಹಣೆಯ ಸಿಂಧೂರ ತೋಯಿಸಿದ ಬೆವರು
ಎದೆಯ ಸೀಳಲ್ಲಿ ಕವಲಾಗಿ ಹರಿದ ಬಿಸಿಯುಸಿರು
ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಜಾಗೃತಗೊಂಡ ತೇವ
ನನ್ನೊಳಗಿಂದ ನದಿಯಾಗಿ ಹರಿದ ಕಾವ್ಯ

ಮಳೆ ಅಂದರೆ,
ತುಟಿ ಒತ್ತಿದಾಗ ಉಳಿದ ಎಂಜಲ ಅಂಟು
ಮೊಲೆ ಹೀರುವಾಗ ಸಣ್ಣಗೆ ಜಿನುಗಿದ ಹಾಲು
ದೇಹವೇ ಇಡಿಯಾಗಿ ಚೀರಿ ಚಿಮ್ಮಿದ ಜೀವಚೈತನ್ಯ

ಮಳೆ ಅಂದರೆ,
ನೀನು
ಮತ್ತು ನೀನಷ್ಟೆ ಕಣೆ.....

ಕುಲುಮೆಯಲ್ಲಿ ಉರಿದುರಿದು....

-೧-
ಸಿಟ್ಟು ಸೆಡವು ಹತಾಶೆ ನೋವಿನಲ್ಲೂ ನೀನು
ಮೇಣದಂತೆ ಉರಿದುರಿದು
ಬೆಳಕಿಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುತ್ತೀ...
ಬೆಳಕಿಗೆ ಮೇಣ ಬೇಕು, ಮೇಣಕ್ಕೆ ಬೆಳಕಲ್ಲ.
ಉರಿಯುತ್ತ ಉರಿಯುತ್ತ ಮೇಣವೇ ಬೆಳಕಾಗುವ ವಿಸ್ಮಯ
ಅದ ನೋಡಿ ನಾನು ಬರಿದೇ ಬೂದಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ

-೨-
ನೀನು ನನ್ನ ಭೂತವಲ್ಲ, ಕನಸಲ್ಲ, ಬದುಕಲ್ಲ, ಭವಿಷ್ಯವಲ್ಲ
ಗುರಿಯಲ್ಲ, ಅಸ್ಮಿತೆಯಲ್ಲ...
ಏನೂ ಅಲ್ಲದಿರುವ ನೀನು ನನ್ನ
ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವಾದೀಯೆಂಬ ಭೀತಿ ನನಗೆ

-೩-
ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ಮೋಹ, ಕಾಮಾದಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ನಿರರ್ಥಕ
ನನಗೆ, ನಿನಗೆ ಬೇಕಿರುವುದು ಆತ್ಮಸಾಂಗತ್ಯ
ಅದಿರುವುದು ವಾಸ್ತವದ ಬೆಂಕಿಯ ಕುಲುಮೆಯಲ್ಲಿ
ಅಲ್ಲಿ ಬೇಯಬೇಕು, ಬೆಂದು ಉರಿದು ಹೋಗಬೇಕು

-೪-
ಕಲ್ಲು ಅಹಲ್ಯೆಗೆ ಮನುಷ್ಯಳಾಗುವ ತವಕ,
ನನಗೆ ಕಲ್ಲಾಗುವ ಆಶೆ
ಯಾಕೆಂದರೆ ಕಲ್ಲು ಕರಗುವುದಿಲ್ಲ
ಧ್ಯಾನಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದ ಮನಸ್ಸು ಕರಗಲಾರದು
ಕರಗದ ಕಾಯ ನಿರಾಕಾರವಾಗಿ, ವಿಸ್ಮಯವಾಗಿ
ಅನಂತವಾಗಬೇಕು

-೫-
ನನ್ನ ದೇಹ, ಭಾವ, ಮಾತು, ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಬೇಡ
ಮೆಚ್ಚುವುದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಮೆಚ್ಚು
ಅದೊಂದೇ ಅವಿನಾಶಿ

-೬-
ನಾನು ಬೋಧಕನೂ ಅಲ್ಲ, ಬಾಧಕನೂ ಅಲ್ಲ
ಕಾಲಾಗ್ನಿಯಲ್ಲಿ ದಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ ಕುಳಿತ
ಭೈರಾಗಿಯಂಥವನು
ನನಗೆ ಬೂದಿಯೇ ಬೆಳಕು
ಈ ಬೆಳಕಿನಿಂದಲೇ ಬದುಕನ್ನು ನೋಡಬಯಸುವೆ

-೭-
ಯಾರು ಯಾರನ್ನೂ ಬೆಳಗಿಸಲಾಗದು
ಬೆಳಗಲು ಬಯಸುವವರು ಕುಲುಮೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಬೇಕು
ಉರಿಯಬೇಕು
ತಾನೇ ಬೇಯಲು ಹೊರಟವನು ಏನನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಬಹುದು?

ಆ ನದಿಯಲ್ಲಿ..

ಹಾವಿನಂತೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡ
ದೂರದ ಬೈಪಾಸ್ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ
ಭಾರಹೊತ್ತ ಲಾರಿಯೊಂದು
ದಮ್ಮುಕಟ್ಟಿ ದಬಾಯಿಸಿ
ಮುನ್ನುಗ್ಗುವ ಸದ್ದಾಗುತ್ತಿದೆ,
ಮಟಮಟ ಉರಿವ
ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಪೈಪೋಟಿಯಲಿ
ಗುಂಯ್ಯನೆ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ
-ಗೆ ಅಲುಗುವ
ತೆಂಗಿನ ಗರಿಗಳ ಚಟಚಟ, ಪಟಪಟ.

ನನ್ನ ಸಾವಿನ ಚಿತ್ರ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ತರಿಸಿದ
ನೀರಿಗೆ ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲ,
ಕೊರೆದು ಚೂಪಾದ
ಬಂಡೆಗಳ ತುದಿಯಲಿ ಹನಿಯುವ
ಎತ್ತರದ ಜಲಪಾತದೊಂದು
ಹನಿಗೂ ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲ.

ರಾತ್ರಿಯ ಕಪ್ಪು, ಕಡುಗಪ್ಪು ಮೋಡದೊಳಗೆ
ಮೆಲ್ಲಮೆಲ್ಲನೆ ಸರಿಯುವ
ಚಂದಿರನ ಕಾಲ್ಸಪ್ಪಳ,
ನೋವ ಸುಖದಲ್ಲಿ
ಮೌನವಾಗಿ ಹರಿದ
ಮೈಥುನ ನಿನಾದ,
ಭೂಮಿಯಾಳ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದ
ಕಾಣದ ಬೇರು; ಮೇಲೆ ಹಸಿರ ಚಿಗುರು.

*****

ಬೆಣಚು ಕಲ್ಲುಗಳ ಮೇಲೆ
ಹರಿಯುವ ಶೀತಲ ನೀರಿಗೆ
ಕಾಲಿಳೆಬಿಟ್ಟು ನೀರು ಚಿಮ್ಮುತ್ತ,
ಉಗ್ಗುತ್ತ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ನುಗ್ಗುವ
ಆ ನದಿ
ಕನಸಲ್ಲಿ ಹರಿದಿತ್ತು...

ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಕಳೆದಿತ್ತು,
ಮಲಗುವ ಮುನ್ನ
ಮುಚ್ಚಲು ಮರೆತಿದ್ದ
ಕೋಣೆಯ ಕಿಟಕಿಗಳ ಹೊರಗೆ
ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗಿಸುವ ಆಕಾಶ,
ಲಕಲಕಿಸುವ ಗೊಂಚಲು ಗೊಂಚಲು ತಾರೆಗಳು,
ಇರುಳು ಮೀಯಲು ಇಳಿದಂತೆ
ಆ ನದಿಯೊಳಗೆ...

ಒಂದರೆಗಳಿಗೆ
ನಾನೂ ಮಿಂದೆದ್ದೆ
ಅಸಂಖ್ಯ ತಾರೆಗಳ ಕೊಳದಲ್ಲಿ,
ದೂರ ಬೆಟ್ಟದ ಪರಿಮಳ,
ಓಡಿದಷ್ಟು ಬೆನ್ನು ಹತ್ತುವ, ಮುತ್ತುವ
ಕಾಡುಗುಲಾಬಿಯ ಸುಗಂಧ,
ಭೂಮಿಯುಸಿರಿನ ಸುವಾಸನೆಯಲಿ
ಮಣ್ಣ ತೊಟ್ಟಿಲು ಜೋ...ಜೋಗುಳ
ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ
ಮಿಂದ ಮೈ ಮನಸ್ಸು
ನಿಧಾನ, ಧ್ಯಾನ... ಮಂಪರು, ನಿದ್ದೆ...

ನಿಶ್ಯಬ್ದದ ಲಯ

-೧-

ನಿಶಬ್ದವಾಗಿದೆ ಈ ರಾತ್ರಿ
ಕಾಂಪೌಂಡಿನ ಗೋಡೆಗೆ
ಕೋಲು ಬಡಿದು ದಿನವೂ
ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ
ಗೂರ್ಖ ಇಂದೇಕೋ ಬಂದಿಲ್ಲ,
ಭಯಂಕರ ಚಳಿ
ಅವನ ಸುಂಯ್ಯನೂದುವ
ವಿಷಲ್ಲಿಗೂ ತಾಗಿರಬೇಕು,
ಆಗೀಗ ಮುರುಗುಡುತ್ತಿದ್ದ
ಹಕ್ಕಿಗೂಡೂ
ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಿದೆ ಇಂದು,
ಜೀ...ಎಂದು ಬಿಡುವಿಲ್ಲದೆ
ಜೀವತೂರುತ್ತಿದ್ದ ಜೀರುಂಡೆಯ
ಗಂಟಲೂ ಕಟ್ಟಿರಬೇಕು,
ಬಿಡದೆ ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದ
ಆಕಾಶವೂ ಕಂಬಳಿಹೊದ್ದು
ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.


-೨-

ನಿಶ್ಯಬ್ದವಾಗಿದೆ ರಾತ್ರಿ
ಶಬ್ದಗಳೆಲ್ಲ ಮೌನವಾಗಿ
ನಿರಾಕಾರ ಮೌನವೆ
ಗೂರ್ಖನಾಗಿ, ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿ,
ಜೀರುಂಡೆಯಾಗಿ, ಮಳೆಹನಿಯಾಗಿ
ಹೀಗೆ
ನನ್ನೊಳಗೆ ನಾನೆ
ಮಾತಾಗಿ
ರಾತ್ರಿ ನಿಶ್ಯಬ್ದವಾಗಿದೆ.

-೩-

ಈ ನಿಶ್ಯಬ್ದದಲಿ
ಏಕಾಂಗಿ ನಾನು
ಮಾತಿಗಿಳಿಯುತ್ತೇನೆ ನಿನ್ನೊಡನೆ
ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ
ಗೂರ್ಖನ ಲಾಠಿಯ ಸದ್ದು
ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರವಾದಂತೆ
ಗೂಡಿನ ಹಕ್ಕಿಮರಿಗಳು
ತೂಗುವ ತೊಟ್ಟಿಲು
ಆಕಳಿಸಿ ಮೈಮುರಿದು
ಗಂಟಲು ಸರಿಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಜೀರುಂಡೆ
ಎಚ್ಚರವಾಗಿಬಿಟ್ಟ ಆಕಾಶವೂ...

ಒಂದರೊಳಗೊಂದು
ಸೇರಿಹೋದ ಸದ್ದಿನ
ನಡುವೆಯೆ ನಾನು-ನೀನು
ಕೂಡೋಣ; ಲಯವಾಗೋಣ.