
ದೂರ ಹೋಗಿ ಬಿಡು
ಕೆಂಡದಂಥ ನಾನು ಇಷ್ಟಿಷ್ಟೇ ಸುಡುತ್ತೇನೆ
ಚರ್ಮ ಸುಡುವ ಕಮಟು ವಾಸನೆಗೆ
ನಾನೇ ಮುಖ ಸಿಂಡರಿಸಿ,
ಚಿಟಪಟ ಸುಟ್ಟ ಮಾಂಸವೆಲ್ಲ ಬೂದಿಯಾಗಿ
ಬೂದಿಯೂ ಇಷ್ಟಿಷ್ಟೇ ಕರಗಿ ನೀರಾಗಿ
ಏನೂ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುವ ಮನ್ನ
ದೂರ ಹೋಗಿ ಬಿಡು
ನನ್ನದು ಈ ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಆ ಬೆಟ್ಟದವರೆಗೆ
ಚಾಚಿದ ನಾಲಿಗೆ
ಸಿಡಿವ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಟ್ಟಬೆಟ್ಟಗಳೇ ನಡುಗುತ್ತವೆ
ಬೆಟ್ಟಗಳಡಿಯ ನೀರು ಮುಲುಕುತ್ತದೆ
ಮುಲುಕಿದ ನೀರು ಕುಲುಕೆದ್ದು, ಚಿಮ್ಮಿ
ಹರಿದು ಬಯಲಾಗಿ, ಏನೂ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುವ ಮುನ್ನ
ದೂರ ಹೋಗಿ ಬಿಡು
ನನ್ನದು ಆಳಕ್ಕೆ, ಪಾತಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು
ದೃಷ್ಟಿ ನೆಟ್ಟರೆ ಜಗದಗಲ, ಯುಗದಗಲ
ಎಳೆದು ಬಿಟ್ಟ ಬಾಣದಂತೆ ಅದು
ಇರಿಯುತ್ತದೆ ಗಾಳಿಯನ್ನೂ, ಬೆಂಕಿಯನ್ನೂ.
ಉರಿವ ಗಾಳಿ, ಹರಿವ ಬೆಂಕಿ
ಎಲ್ಲವನ್ನು ಎಳೆದು ದಿಗಂತದಾಚೆಗೆ ಎಸೆದು
ಏನೂ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುವ ಮುನ್ನ
ದೂರ ಹೋಗಿ ಬಿಡು
ನನ್ನುಸಿರೋ, ಲಾವರಾಸದಂತೆ
ಕುಣಿದೆದ್ದು ಹೊರಟರೆ
ಆವರಿಸಿ, ಆವರಿಸಿ
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಚಾಚಿ ತಬ್ಬಿ
ಮುಗಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ.
ಅದು ಬೆಳಕನ್ನೂ, ಬಯಲನ್ನೂ ನುಂಗಿ ಬಿಡುವೆ ಮುನ್ನ
ದೂರ ಹೋಗಿ ಬಿಡು
ಇರಲೇಬೇಕಿಂದಿದ್ದರೆ ಇರು,
ನಾನು ಸುಡುತ್ತೇನೆ; ಸುಟ್ಟ ವಾಸನೆ ನನಗೆ ಮಾಮೂಲಿ
1 comment:
its a good poem..sir...naanu heehe a endu heluththa...idannu anubhavise a theeruththene ennuvudaadare baa ennuva bhavave chanda....
Post a Comment